![[OpenBSD]](../../images/smalltitle.gif){kind=small}
[Spis treści] [Sekcja 3 - Jak zdobyć OpenBSD?] [Sekcja 5 - Tworzenie systemu ze źródeł]
OpenBSD posiada elastyczny program instalacyjny działający w trybie tekstowym, a cała proces instalacji może być przeprowadzony przy użyciu jednej dyskietki. Na wszystkich wspieranych platformach odbywa się to w bardzo podobny sposób, co prawda mogą wystąpić pewne minimalne różnice między nimi. Nalegam jednak abyś przeczytał dokument INSTALL znajdujący się w katalogu (na CD lub FTP) odpowiadającym interesującej Cię architekturze sprzętowej (na przykład i386/INSTALL.i386, mac68k/INSTALL.mac68k lub sparc/INSTALL.sparc).
W procesie instalacji OpenBSD wykorzystywane jest specjalnie przygotowane jądra zawierające wiele narzędzi i skryptów ładowanych do pamięci RAM. Gdy kernel jest już załadowany, system operacyjny jest rozpakowywany z kilku skompresowanych archiwów tar(1) (.tgz), z innych niż załadowany juz do pamięci RAM dysk. Istnieje kila sposobów uruchomiania kernela instalacyjnego:
Po uruchomieniu instalatora, użytkownika dostanie do wyboru kilka możliwych sposobów na pobranie pakietów instalacyjnych. I znów nie wszystkie platformy mogą korzystać ze wszystkich dostępnych sposobów.
Zanim przystąpisz do instalacji systemu powinieneś zgromadzić kilka najważniejszych informacji, które pozwolą Ci przebrnąć przez ten proces bez problemów. Powinieneś znać:
Poniżej zostały opisane obrazy instalacyjne dostępne dla platformy i386 i sparc.
Dla architektury i386 zostało przygotowanych sześć różnych obrazów instalacyjnych:
Oczywiście mogą zaistnieć sytuacje, kiedy jedna z dyskietek będzie zawierała sterownik dla twojego adaptera SCSI, a na drugiej dyskietce będzie obsługa twojej karty sieciowej. Na szczęście, jest to niezwykle rzadki przypadek, najczęściej dający się ominąć. Dla platformy sparc przygotowane zostały cztery różne obrazy instalacyjne:
Aby sformatować dyskietkę, posłuż się poleceniem fdformat(1), które, nie tylko sformatuje dyskietkę, ale sprawdzi ją pod kątem występowania uszkodzonych sektorów.
# fdformat /dev/rfd0c
Format 1440K floppy `/dev/rfd0c'? (y/n): y
processing VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV done.
|
Jeśli podczas próby sformatowania dyskietki, komunikaty ukazujące się na ekranie będą podobne do tych zaprezentowanych w powyższym przykładzie, oznacza to, ze wszystko przebiegło sprawnie. Jeśli jednak pośród znaków "V", pojawi się inny symbol, oznacza to, że ta dyskietka jest uszkodzona i powinna zostać użyta inna.
Zwróć uwagę, że niektóre uniksowe systemy operacyjne mogą mieć inna komendę służącą do formatowania dyskietek. Dokładne informacje na ten temat zawarte będą w dokumentacji danego systemu.
Jesteś już posiadaczem, czystej, sprawnej i sformatowanej dyskietki, teraz nadszedł czas aby przenieść na nią obraz. Aby zapisać go na dyskietce użyj dd(1). A oto i przykład użycia narzędzia dd(1):
# dd if=floppy42.fs of=/dev/rfd0c bs=32k
|
Warto sprawdzić czy obraz został poprawnie zapisany na dyskietce. Posłuż się cmp(1) aby sprawdzić, czy zawartość dyskietki jest identyczna z obrazem, który właśnie na nią zapisałeś. Jeśli wszystko przebiegło poprawnie, poniższe polecenie nie wyświetli żadnego komunikatu.
# cmp /dev/rfd0c floppy42.fs
|
W tej sekcji opisany jest sposób postępowania w przypadku gdy chcesz przygotować dyskietki instalacyjne używając systemu DOS lub Windows. Pomocne będą narzędzia, które znajdziesz w katalogu tools, na jednym z mirrorów ftp, lub w katalogu 4.2/tools na CD1 z Oficjalnego Zestawu CD OpenBSD.
Aby sformatować dyskietkę w MS-DOS lub Windows, użyj natywnych narzędzi dostarczonych wraz z systemem operacyjnym.
Do zapisania obrazów na wcześniej przygotowaną dyskietkę, powinieneś użyć rawrite, fdimage, lub ntrw. rawrite nie będzie pracował na Windows NT, 2000 i XP.
Zauważ fakt, że FDIMAGE.EXE i RAWRITE.EXE są aplikacjami MS-DOS, i oczywiście dotyczą ich ograniczenia nazw plików w konwencji 8.3. Jako, że floppyB42.fs i floppyC41.fs mają dłuższe nazwy, powinieneś sprawdzić jak system DOS odwzorował ich nazwy zgodnie z konwencją 8.3, zanim rozpoczniesz przygotowywanie dyskietek instalacyjnych przy użyciu FDIMAGE.EXE lub RAWRITE.EXE.
Przykład użycia rawrite:
C:\> rawrite
RaWrite 1.2 - Write disk file to raw floppy diskette
Enter source file name: floppy42.fs
Enter destination drive: a
Please insert a formatted diskette into drive A: and press -ENTER- : Enter
|
Przykład użycia fdimage:
C:\> fdimage -q floppy42.fs a:
|
Przykład użycia ntrw:
C:\> ntrw floppy42.fs a:
3.5", 1.44MB, 512 bytes/sector
bufsize is 9216
1474560 bytes written
|
Możesz stworzyć CD-ROM używając do tego obrazu cd41.iso lub install42.iso. Szczegóły pozostawiamy czytelnikowi, w zależności od narzędzi którymi dysponuje.
Narzędzia pomocne przy nagrywaniu płyt CD dostępne w OpenBSD to:
Rozruch komputera z dyskietek bądź CD, na platformie i386 oraz amd64, nie jest niczym nowym dla większości ludzi. Jeśli korzystasz z dyskietek, po prostu umieść swoją dyskietkę w stacji dysków i uruchom komputer. Dyskietka uruchomi się automatycznie (oczywiście, pod warunkiem, że opcja BIOS, startowanie systemu z dyskietki, jest uaktywniona). Jeśli zamierzasz wystartować system z CD, musisz przejść do konfiguracji BIOS i uaktywnić opcję rozruchu systemu z CD. Niektóre, zwłaszcza starsze komputery, nie posiadają tej opcji i będziesz zmuszony aby użyć dyskietki. Nie martw się jednak, po wystartowaniu komputera w ten sposób, reszta procesu instalacyjnego przebiegnie z wykorzystaniem CD. Można także rozpocząć instalację bootując system przy pomocy bsd.rd z istniejącej partycji OpenBSD, lub z sieci dzięki PXE.
Aby rozpocząć proces instalacji z dyskietki, umieść ją w napędzie i wydaj następujące polecenie:
ok boot floppy
|
Rozruch systemu z CD. Umieść CD OpenBSD w napędzie, jeśli twój Sun posiada tylko jeden czytnik CD użyj 'boot cdrom':
ok boot cdrom
|
Oczywiście będzie to działać jedynie w trybie "new command". Jeśli jesteś w trybie "old command" (sygnalizuje to znak zachęty przyjmując postać ">"), naciśnij 'n' aby przejść do "new command". (Jeśli korzystasz ze starych maszyn, sprzed czasów sun4c, nie będzie tam trybu "new command". W tym wypadku będziesz musiał troszkę eksperymentować.) Jeśli komputer posiada wiele napędów CD-ROM, koniecznym będzie wskazanie jednego z nich do rozruchu maszyny. Wypróbuj polecenie probe-scsi w trybie "new command".
ok probe-scsi
Target 0
Unit 0 Disk QUANTUM LIGHTNING 365S
Target 1
Unit 0 Removable Disk QUANTUM EMPIRE_1080S
Target 3
Unit 0 Removable Disk Joe's CD ROMs
|
Sprawdź który napęd CD-ROM jest tym, którego zamierzasz użyć do bootowania i zanotuj jego numer ("target number").
ok boot /sbus/esp/sd@X,0
|
W prawie każdym momencie instalacji OpenBSD, masz możliwość przerwania poprzez naciśnięcie CTRL-C i przywrócenia jej bez konieczności restartu komputera wpisując w powłoce install.
Po pomyślnym załadowaniu wszystkich składników do pamięci, zobaczysz wiele komunikatów przewijających się na ekranie. Ten tekst, najczęściej białe litery na niebieskim tle, dmesg, to raport jądra który mówi jakie urządzenia zostały znalezione i gdzie są one podłączone. Nie przejmuj się tym, że nie możesz zapamiętać tak szybko przewijającego się tekstu, jego kopię znajdziesz w /var/run/dmesg.boot.
Na dole ekranu powinno pojawić się:
root on rd0a swap on rd0b dump on rd0b
erase ^?, werase ^W, kill ^U, intr ^C, status ^T
(I)nstall, (U)pgrade or (S)hell? i
|
W ten oto sposób dotarliśmy do pierwszego pytania. Zazwyczaj będą tu trzy opcje do wyboru:
Na poniższym przykładzie widać, że wybrałem opcję instalacji, jednakże upgrade jest bardzo podobny.
Welcome to the OpenBSD/i386 4.1 install program.
This program will help you install OpenBSD. At any prompt except password
prompts you can escape to a shell by typing '!'. Default answers are shown
in []'s and are selected by pressing RETURN. At any time you can exit this
program by pressing Control-C, but exiting during an install can leave your
system in an inconsistent state.
Terminal type: [vt220] Enter
kbd(8) mapping? ('L' for list) [none] Enter
|
W większości przypadków, domyślny typ terminala jest odpowiedni, jednakże, jeśli chcesz, w procesie instalacji, użyć konsoli szeregowej, powinieneś wybrać właściwy dla siebie typ terminala.
Następnie zostaniesz zapytany czy chcesz zmienić mapę klawiatury. Jeśli nie wybierzesz innego, zostanie ustawione amerykańskie (US) obłożenie klawiatury.
IS YOUR DATA BACKED UP? As with anything that modifies disk contents, this
program can cause SIGNIFICANT data loss.
It is often helpful to have the installation notes handy. For complex disk
configurations, relevant disk hardware manuals and a calculator are useful.
Proceed with install? [no] y
|
Ostrzeżenie przed możliwością utraty danych, które znajdują się na dysku - jeśli wybierzesz odpowiedź domyślną - "n" (nie) - na pytanie "Proceed with install?" ("Czy kontynuować instalację?"), proces instalacji zostanie przerwany a twoim oczom ukaże się znak zachęty shell-a.
Informacje instalacyjne znajdują się na instalacyjnych płytach CD i serwerach FTP, w plikach INSTALL.<plat>, przy czym <plat> jest twoją platformą, w naszym przykładzie jest to i386.
Sposób w jaki będą przygotowane dyski do instalacji OpenBSD różni się troszkę pomiędzy platformami. Dla i386, amd64,macppc, zaurus i armish podzielony jest on na dwie części. Pierwsza sprowadza się do wydzielenia partycji, przy użyciu fdisk(8), na której umieszczony będzie OpenBSD, natomiast druga część polega już na właściwym podzieleniu tejże partycji na partycje na których będzie zainstalowany system (np. /, /usr, /var itp.) przy pomocy disklabel(8).
Niektórzy użytkownicy mogą być nieco zmieszani używaną tutaj terminologią. Może się wydawać, że używamy pojęcia "partycja" w dwóch odmiennych znaczeniach. To spostrzeżenie jest poprawne. Sposób podziału dysku, dla powyżej podanych, obsługiwanych, platform sprzętowych, odbywa się na dwóch płaszczyznach. Pierwsza z nich odnosi się do podziału przestrzeni pomiędzy różne systemy operacyjne, które mają współistnieć na jednym dysku, natomiast drugie znaczenie określa podział partycji OpenBSD na poszczególne systemy plików. Warstwa pierwsza jest widoczna, dla DOS, Windows, i każdego innego OS, który korzysta z układu partycji na dysku, druga jest widoczna tylko dla OpenBSD oraz innych OS, które potrafią odczytać disklabel OpenBSD.
Cool! Let's get to it...
You will now initialize the disk(s) that OpenBSD will use. To enable all
available security features you should configure the disk(s) to allow the
creation of separate filesystems for /, /tmp, /var, /usr, and /home.
Available disks are: wd0.
Which one is the root disk? (or done) [wd0] Enter
|
"Root disk" oznacza tutaj dysk, z którego system będzie uruchamiany, oraz gdzie zazwyczaj umieszczona będzie partycja wymiany. Dyski IDE są oznaczone jako wd0, wd1, itd., dyski SCSI i urządzenia RAID jako sd0, sd1. Wszystkie napędy, które znalazł OpenBSD będą wyświetlone - jeśli jakiś z twoich dysków nie będzie wykazany, oznacza to, że jest niewłaściwie skonfigurowany, lub nie jest obsługiwany przez OpenBSD.
Do you want to use *all* of wd0 for OpenBSD? [no] Enter
|
Odpowiedź twierdząca spowoduje alokację całej przestrzeni na dysku dla OpenBSD, zostanie utworzony Master Boot Record (MBR) oraz jedna partycja, której rozmiar będzie odpowiadał wielkości dysku, oznaczona jako partycja OpenBSD, a także zostanie ustawiona ona jako aktywna. Jest to najczęstszy wybór dla systemów produkcyjnych na których zamierzasz używać OpenBSD, jest jednak kilka przypadków kiedy powinno unikać się takiego postępowania. Wiele laptopów, a także maszyn dostarczanych przez firmy Compaq, Dell a także przez kilku innych producentów posiadają partycję serwisową, której, z różnych względów, nie należy niszczyć. Jeśli na dysku znajdują się jakiekolwiek inne partycje, których nie nie chce się skasować, także nie powinno się odpowiadać "tak" na powyższe pytanie. Z drugiej strony, jeżeli twój system posiada zupełnie nowy dysk, który nie był wcześniej wykorzystywany, prawdopodobnie odpowiesz tutaj "yes" (lub użyjesz opcji fdisk'a "update"), w ten sposób uzyskasz poprawny master boot record oraz sygnaturę.
W przykładowej instalacji, dysk zostanie podzielony pomiędzy Windows 2000 a OpenBSD. Pierwsza z wymienionych partycji już istnieje. Na pytanie "Czy chcesz przeznaczyć cały dysk dla OpenBSD?" ("Do you want to use..."), wybieramy więc domyślną odpowiedz ("no") i otrzymujemy narzędzie, które nazwane jest fdisk(8). Szerzej fdisk(8) opisany jest tutaj.
Uwaga: Jeżeli odpowiesz "Y" na pytanie: "Do you want to use *all* of wd0 for OpenBSD?" lub gdy korzystasz z platformy która nie korzysta z fdisk (np. sparc64), nie bedziesz przechodził tego kroku ale trafisz bezpośrednio do tworzenia etykiet (disklabel).
Your will now create a single MBR partition to contain your OpenBSD data. This
partition must have an id of 'A6'; must *NOT* overlap other partitions; and
must be marked as the only active partition.
The 'manual' command describes all the fdisk commands in detail.
Disk: wd0 geometry: 2586/240/63 [39100320 Sectors]
Offset: 0 Signature: 0xAA55
Starting Ending LBA Info:
#: id C H S - C H S [ start: size ]
------------------------------------------------------------------------
*0: 0B 0 1 1 - 202 239 63 [ 63: 3069297 ] Win95 FAT-32
1: 00 0 0 0 - 0 0 0 [ 0: 0 ] unused
2: 00 0 0 0 - 0 0 0 [ 0: 0 ] unused
3: 00 0 0 0 - 0 0 0 [ 0: 0 ] unused
Enter 'help' for information
fdisk: 1> help
help Command help list
manual Show entire OpenBSD man page for fdisk
reinit Re-initialize loaded MBR (to defaults)
setpid Set the identifier of a given table entry
disk Edit current drive stats
edit Edit given table entry
flag Flag given table entry as bootable
update Update machine code in loaded MBR
select Select extended partition table entry MBR
swap Swap two partition entries
print Print loaded MBR partition table
write Write loaded MBR to disk
exit Exit edit of current MBR, without saving changes
quit Quit edit of current MBR, saving current changes
abort Abort program without saving current changes
fdisk: 1>
|
Kilka poleceń narzędzia fdisk zasługuje na szerszy opis:
Istnieje już 1.5 gigabajtową partycją, na której jest Windows 2000 (używający systemu plików FAT). Jak można zorientować się z powyższej tabeli, Windows zajmuje przestrzeń aż do 202 cylindra. Tak więc można zaalokować resztę wolnego miejsca, zaczynając od cylindra 203. Można łatwo obliczyć, dodając sektor startowy (63) do rozmiaru już istniejącej partycji FAT (3069297), że początkowy sektor partycji OpenBSD to 3069360.
Można edytować układ partycji korzystając z notacji Cylinder/Heads/Sectors (Cylindry/Głowice/Sektory) lub za pomocą surowych sektorów. Który z nich wyda Ci się łatwiejszy zależy w głównej mierze od tego co zamierzasz zrobić, w tym przypadku chcemy ominąć problem istniejącej partycji, więc użycie formatu CHS będzie prawdopodobnie prostsze. Jeśli jednak tworzysz pierwszą partycję na dysku, użycie rozmiaru w sektorach może być łatwiejsze.
fdisk: 1> e 1
Starting Ending LBA Info:
#: id C H S - C H S [ start: size ]
------------------------------------------------------------------------
1: 00 0 0 0 - 0 0 0 [ 0: 0 ] unused
Partition id ('0' to disable) [0 - FF]: [0] (? for help) a6
Do you wish to edit in CHS mode? [n] y
BIOS Starting cylinder [0 - 2585]: [0] 203
BIOS Starting head [0 - 239]: [0] Enter
BIOS Starting sector [1 - 63]: [0] 1
BIOS Ending cylinder [0 - 2585]: [0] 2585
BIOS Ending head [0 - 239]: [0] 239
BIOS Ending sector [1 - 63]: [0] 63
fdisk:*1> p
Disk: wd0 geometry: 2586/240/63 [39100320 Sectors]
Offset: 0 Signature: 0xAA55
Starting Ending LBA Info:
#: id C H S - C H S [ start: size ]
------------------------------------------------------------------------
*0: 0B 0 1 1 - 202 239 63 [ 63: 3069297 ] Win95 FAT-32
*1: A6 203 0 1 - 2585 239 63 [ 3069360: 36030960 ] OpenBSD
2: 00 0 0 0 - 0 0 0 [ 0: 0 ] unused
3: 00 0 0 0 - 0 0 0 [ 0: 0 ] unused
fdisk:*1> p m
Disk: wd0 geometry: 2586/240/63 [19092 Megabytes]
Offset: 0 Signature: 0xAA55
Starting Ending LBA Info:
#: id C H S - C H S [ start: size ]
------------------------------------------------------------------------
*0: 0B 0 1 1 - 202 239 63 [ 63: 1499M] Win95 FAT-32
1: A6 203 0 1 - 2585 239 63 [ 3069360: 17593M] OpenBSD
2: 00 0 0 0 - 0 0 0 [ 0: 0M] unused
3: 00 0 0 0 - 0 0 0 [ 0: 0M] unused
fdisk:*1>
|
Dla platform korzystających z fdisk, bardzo ważny jest fakt, że pierwsza partycja na dysku nie obejmuje swym zasięgiem pierwszej ścieżki i, w tym przypadku, rozpoczyna się od sektora 63. Będzie się to różnić pomiędzy maszynami i systemami dysków. Jeśli partycja OpenBSD zostanie utworzona z offsetem 0 zostanie ona nadpisana przez Partition Boot Record. System najprawdopodobniej nadal będzie nadawał się do użytku, ale zarządzanie dyskami będzie utrudnione, tak więc taka konfiguracja nie jest zalecana.
Gwiazdka ('*'), która pojawia się w znaku zachęty informuje, że zmiany, które są dokonane nie są jeszcze zapisane na dysku. Jak można zobaczyć w wyniku polecenia p m, w żaden sposób nie została zmieniona partycji Windows, natomiast cała wolna przestrzeń została zaalokowana dla OpenBSD. Oczywiście partycje nie nachodzą na siebie.
Pozostaje jeszcze oznaczyć partycję OpenBSD jako aktywną, aby z niej wystartować komputer po ponownym uruchomieniu.
fdisk:*1> f 1
Partition 1 marked active.
fdisk:*1> p
Disk: wd0 geometry: 2586/240/63 [39100320 Sectors]
Offset: 0 Signature: 0xAA55
Starting Ending LBA Info:
#: id C H S - C H S [ start: size ]
------------------------------------------------------------------------
0: 0B 0 1 1 - 202 239 63 [ 63: 3069297 ] Win95 FAT-32
*1: A6 203 0 1 - 2585 239 63 [ 3069360: 36030960 ] OpenBSD
2: 00 0 0 0 - 0 0 0 [ 0: 0 ] unused
3: 00 0 0 0 - 0 0 0 [ 0: 0 ] unused
fdisk:*1>
|
Jesteśmy już gotowi, by zapisać wszystkie zmiany:
fdisk:*1> w
Writing MBR at offset 0.
wd0: no disk label
fdisk: 1> q
|
Here is the partition information you chose:
Disk: wd0 geometry: 2586/240/63 [39100320 Sectors]
Offset: 0 Signature: 0xAA55
Starting Ending LBA Info:
#: id C H S - C H S [ start: size ]
------------------------------------------------------------------------
0: 0B 0 1 1 - 202 239 63 [ 63: 3069297 ] Win95 FAT-32
*1: A6 203 0 1 - 2585 239 63 [ 3069360: 36030960 ] OpenBSD
2: 00 0 0 0 - 0 0 0 [ 0: 0 ] unused
3: 00 0 0 0 - 0 0 0 [ 0: 0 ] unused
You will now create an OpenBSD disklabel inside the OpenBSD MBR
partition. The disklabel defines how OpenBSD splits up the MBR partition
into OpenBSD partitions in which filesystems and swap space are created.
The offsets used in the disklabel are ABSOLUTE, i.e. relative to the
start of the disk, NOT the start of the OpenBSD MBR partition.
disklabel: no disk label
WARNING: Disk wd0 has no label. You will be creating a new one.
# using MBR partition 1: type A6 off 3069360 (0x2ed5b0) size 36030960 (0x225c9f0)
Treating sectors 3069360-39100320 as the OpenBSD portion of the disk.
You can use the 'b' command to change this.
Initial label editor (enter '?' for help at any prompt)
> ?
Available commands:
? [cmnd] - this message or command specific help.
a [part] - add new partition.
b - set OpenBSD disk boundaries.
c [part] - change partition size.
D - set label to default.
d [part] - delete partition.
e - edit drive parameters.
g [b|d|u] - use [b]ios, [d]isk or [u]ser geometry.
M - show entire OpenBSD man page for disklabel.
m [part] - modify existing partition.
n [part] - set the mount point for a partition.
p [unit] - print label.
q - quit and save changes.
r - recalculate free space.
s [path] - save label to file.
u - undo last change.
w - write label to disk.
X - toggle expert mode.
x - exit without saving changes.
z - zero out partition table.
Numeric parameters may use suffixes to indicate units:
'b' for bytes, 'c' for cylinders, 'k' for kilobytes, 'm' for megabytes,
'g' for gigabytes or no suffix for sectors (usually 512 bytes).
'%' for percent of total disk size, '&' for percent of free space.
Non-sector units will be rounded to the nearest cylinder.
Entering '?' at most prompts will give you (simple) context sensitive help.
>
|
Ponownie, kilka z powyższych komend zostanie szerzej opisanych:
Właściwie partycjonowanie dysku jest bardzo ważne. Odpowiedzią na pytanie "Jak powinienem podzielić mój dysk?" jest "Dokładnie tak, jak tego potrzebujesz!". Wszystko zmienia się w zależności od tego jakich aplikacji zamierzasz używać. Nie ma uniwersalnego sposobu. Jeśli nie czujesz się zbyt pewnie w tej kwestii, przyjrzyj się temu rozdziałowi..
W przykładowej instalacji dysponujemy ponad 17G wolnego miejsca dla OpenBSD. To naprawde dużo i raczej jest mało prawdopodobne, że będziemy potrzebować aż tak wiele. Tak więc raczej wydzielmy partycję, która będzie za duża, niż kilka kilobajtów za mała.
Na głównym dysku dwie partycje 'a' i 'b' muszą być utworzone. Bez nich proces instalacji nie będzie mógł być kontynuowany. Ogólnie potrzebujesz partycji swap, np. jako 'b', chociaż jeżeli masz pewność, że twój system nigdy nie wyczerpie pamięci fizycznej, możesz ją wyłączyć. Jeżeli partycja 'b' istnieje na głównym dysku zostanie automatycznie użyta jako pamięć swap. Partycje swap znajdujące się na innych dyskach muszą być manualnie dodane do /etc/fstab.
Po chwili namysłu, decydujemy się wydzielić tyle partycji aby wystarczyło na utworzenie zalecanego podziału systemu plików (tj.: /, tmp, /var, /usr, /home) i partycję swap.
> p m
device: /dev/rwd0c
type: ESDI
disk: ESDI/IDE disk
label: ST320011A
bytes/sector: 512
sectors/track: 63
tracks/cylinder: 16
sectors/cylinder: 1008
cylinders: 16383
total sectors: 39102336
free sectors: 36030960
rpm: 3600
16 partitions:
# size offset fstype [fsize bsize cpg]
a: 17593.2M 1498.7M unused 0 0
c: 19092.9M 0.0M unused 0 0
i: 1498.7M 0.0M MSDOS
> d a
> a a
offset: [3069360] Enter
size: [36030960] 150m
Rounding to cylinder: 317520
FS type: [4.2BSD] Enter
mount point: [none] /
> a b
offset: [3386880] Enter
size: [35713440] 300m
Rounding to cylinder: 619920
FS type: [swap] Enter
> a d
offset: [4006800] Enter
size: [35093520] 120m
Rounding to cylinder: 257040
FS type: [4.2BSD] Enter
mount point: [none] /tmp
> a e
offset: [4263840] Enter
size: [34836480] 80m
Rounding to cylinder: 166320
FS type: [4.2BSD] Enter
mount point: [none] /var
> a g
offset: [4430160] Enter
size: [34670160] 6g
Rounding to cylinder: 12594960
FS type: [4.2BSD] Enter
mount point: [none] /usr
> a h
offset: [17025120] Enter
size: [22075200] 4g
Rounding to nearest cylinder: 8391600
FS type: [4.2BSD] Enter
mount point: [none] /home
> p m
device: /dev/rwd0c
type: ESDI
disk: ESDI/IDE disk
label: ST320011A
bytes/sector: 512
sectors/track: 63
tracks/cylinder: 240
sectors/cylinder: 15120
cylinders: 2586
total bytes: 19092.9M
free bytes: 6681.4M
rpm: 3600
16 partitions:
# size offset fstype [fsize bsize cpg]
a: 155.0M 1498.7M 4.2BSD 2048 16384 16 # /
b: 302.7M 1653.8M swap
c: 19092.9M 0.0M unused 0 0
d: 125.5M 1956.4M 4.2BSD 2048 16384 16 # /tmp
e: 81.2M 2082.0M 4.2BSD 2048 16384 16 # /var
g: 6149.9M 2163.2M 4.2BSD 2048 16384 16 # /usr
h: 4097.5M 8313.0M 4.2BSD 2048 16384 16 # /home
i: 1498.7M 0.0M MSDOS
> q
Write new label?: [y] Enter
|
Zauważyłeś na pewno partycję c, której istnienie do tej pory ignorowaliśmy. Reprezentuje ona cały dysk twardy i nie może być zmieniana. Druga uwaga odnosi się do partycji i, która nie była zdefiniowana przez nas - to jest właśnie istniejąca wcześniej partycja Windows 2000. Partycje nie mają przypisanych na stałe liter, z drobnym wyjątkiem a (/), b (partycja wymiany) i c (cały dysk twardy), pozostałe litery, aż do p, można wykorzystać dowolnie.
Jeśli uważniej przyjrzałeś się danym, wyświetlanym przez disklabel, z pewnością zauważyłeś, że parametr RPM (obroty na minutę) dla twojego dysku najprawdopodobniej jest podany błędnie. Nie martw się tym, ta wartość to pozostałość historyczna i nie jest używana w żaden sposób przez OpenBSD.
Mount point for wd0d (size=128520k)? (or 'none' or 'done') [/tmp] Enter
Mount point for wd0e (size=83160k)? (or 'none' or 'done') [/var] Enter
Mount point for wd0g (size=6297480k)? (or 'none' or 'done') [/usr] Enter
Mount point for wd0h (size=4195800k)? (or 'none' or 'done') [/home] Enter
Mount point for wd0d (size=128520k)? (or 'none' or 'done') [/tmp] done
No more disks to initialize.
OpenBSD filesystems:
wd0a /
wd0d /tmp
wd0e /var
wd0g /usr
wd0h /home
The next step *DESTROYS* all existing data on these partitions!
Are you really sure that you're ready to proceed? [no] y
newfs: reduced number of fragments per cylinder group from 19840 to 19760 to enl
arge last cylinder group
/dev/rwd0a: 155.0MB in 317520 sectors of 512 bytes
5 cylinder groups of 38.59MB, 2470 blocks, 4992 inodes each
newfs: reduced number of fragments per cylinder group from 16064 to 15992 to enl
arge last cylinder group
/dev/rwd0d: 125.5MB in 257040 sectors of 512 bytes
5 cylinder groups of 31.23MB, 1999 blocks, 4096 inodes each
newfs: reduced number of fragments per cylinder group from 10392 to 10344 to enl
arge last cylinder group
/dev/rwd0e: 81.2MB in 166320 sectors of 512 bytes
5 cylinder groups of 20.20MB, 1293 blocks, 2688 inodes each
/dev/rwd0g: 6149.9MB in 12594960 sectors of 512 bytes
31 cylinder groups of 202.47MB, 12958 blocks, 25984 inodes each
/dev/rwd0h: 4097.5MB in 8391600 sectors of 512 bytes
21 cylinder groups of 202.47MB, 12958 blocks, 25984 inodes each
/dev/wd0a on /mnt type ffs (rw, asynchronous, local, ctime=Tue Oct 23 00:55:20 2
007)
/dev/wd0h on /mnt/home type ffs (rw, asynchronous, local, nodev, nosuid, ctime=T
ue Oct 23 00:55:20 2007)
/dev/wd0d on /mnt/tmp type ffs (rw, asynchronous, local, nodev, nosuid, ctime=Tu
e Oct 23 00:55:20 2007)
/dev/wd0g on /mnt/usr type ffs (rw, asynchronous, local, nodev, ctime=Tue Oct 23
00:55:20 2007)
/dev/wd0e on /mnt/var type ffs (rw, asynchronous, local, nodev, nosuid, ctime=Tu
e Oct 23 00:55:20 2007)
|
Pewnie zastanawiasz się dlaczego instalator pyta się o punkty montowania. Ma to zapobiec pomyłkom lub niedopatrzeniom podczas tworzenia disklabel. Wszystkie zdublowane punkty montowania zostaną skasowane. disklabel pozwala na powielanie nazw punktów montowania, tak więc zachodzi potrzeba sprawdzenia ich przed kontynuowaniem instalacji. Partycja bez punktu montowania nie będzie używana przez system.
Domyślna odpowiedź na pytanie "Are you really sure that you are ready to proceed?" ("Czy jesteś naprawde pewien, że chcesz kontynuować?") jest przecząca, pozwoli to być pewnym, że formatowanie twoich dysków jest działaniem celowym i zamierzonym. Jeśli odpowiesz "no" ("nie") zostaniesz natychmiast przeniesiony do linii poleceń, gdzie będziesz mógł rozpocząć instalację od nowa, wydając polecenie "install", lub po prostu zrebootować komputer ponownie, komendą reboot.
System plików zostanie teraz sformatowany. Zajmie to trochę czasu, w zależności od rozmiaru partycji i szybkości dysku jakiego używasz.
Musisz teraz określić nazwę dla swojego komputera. Podobnie jak nazwa domeny DNS (opisana poniżej) zostanie ona zapisana w /etc/myname i będzie używana podczas każdego, normalnego startu systemu do określenia nazwy komputera. Jeśli nie podasz nazwy wtedy jako nazwa domeny zostanie użyta domyślna wartość: 'my.domain'.
Podanie nazwy dla komputera w tym momencie jest ważne dlatego, że będzie ona używana do wygenerowania kluczy kryptograficznych podczas pierwszego uruchomienia OpenBSD po instalacji. Generowanie kluczy odbędzie się bez względu na to czy sieć jest skonfigurowana czy nie.
System hostname (short form, e.g. 'foo'): puffy
|
Nadszedł czas na konfigurację sieci. Musisz mieć skonfigurowaną sieć jeżeli planujesz korzystać z serwerów FTP lub NFS podczas instalacji, wobec tego będzie oparta na informacjach które będziesz wprowadzał. Poniżej znajduje się opis jak przejść sekcję konfiguracji sieci w procesie instalacji. W naszym przypadku, jeden interfejs (fxp0) mamy podłączony do modemu, i będzie on konfigurowany z DHCP, natomiast inny będzie podłączony do sieci wewnętrznej i będzie skonfigurowany statycznie.
Configure the network? [yes] Enter
Available interfaces are: fxp0 xl0.
Which one do you wish to initialize? (or 'done') [fxp0] xl0
Symbolic (host) name for xl0? [puffy] Enter
The default media for xl0 is
media: Ethernet autoselect (100baseTX full-duplex)
Do you want to change the default media? [no] Enter
IPv4 address for xl0? (or 'dhcp') 192.168.1.254
Netmask? [255.255.255.0] Enter
IPv6 address for xl0? (or 'rtsol' or 'none') [none] Enter
Available interfaces are: fxp0.
Which one do you wish to initialize? (or 'done') [fxp0] Enter
Symbolic (host) name for fxp0? [puffy] Enter
The media options for fxp0 are currently
media: Ethernet autoselect (10baseT half-duplex)
Do you want to change the media options? [no] Enter
IPv4 address for fxp0? (or 'none' or 'dhcp') dhcp
Issuing hostname-associated DHCP request for fxp0.
DHCPDISCOVER on fxp0 to 255.255.255.255 port 67 interval 1
DHCPOFFER from 73.34.136.1
DHCPREQUEST on fxp0 to 255.255.255.255 port 67
DHCPACK from 73.34.136.1
bound to 69.241.244.76 -- renewal in 1800 seconds.
IPv6 address for fxp0? (or 'rtsol' or 'none') [none] Enter
No more interfaces to initialize.
DNS domain name? (e.g. 'bar.com') [my.domain] example.com
DNS nameserver? (IP address or 'none') [68.87.77.130 68.87.72.130] Enter
Use the nameserver now? [yes] Enter
Default route? (IP address, 'dhcp' or 'none') [dhcp] Enter
Edit hosts with ed? [no] Enter
Do you want to do any manual network configuration? [no] Enter
|
UWAGA: Tylko jeden interfejs sieciowy może być skonfigurowany przy użyciu DHCP. Jeśli chcesz skonfigurować więcej interfejsów musisz zrobić to ręcznie, już po instalacji.
Teraz zostanie ustawione hasło dla użytkownika root:
Password for root account? (will not echo) pAssWOrd
Password for root account? (again) pAssWOrd
|
Użyj bezpiecznego hasła dla konta użytkownika uprzywilejowanego - root.
Utworzenie pozostałych kont użytkowników będzie możliwe po uruchomieniu
systemu. Cytat z
passwd(1):
Nowe hasło powinno składać się przynajmniej z sześciu znaków i nie powinny
to być tylko znaki alfanumeryczne. Całkowita długość hasła musi być krótsza
niż _PASSWORD_LEN (obecnie 128 znaków). Zalecanie jest utworzenie hasła przy
użyciu dużych i małych liter alfabetu, cyfr a także meta-znaków.
Po skonfigurowaniu sieci, skrypt instalacyjny da ci możliwość aby ręcznie dostosować ustawienia.
Następnie będziesz mógł wybrać z jakiego nośnika zamierzasz przeprowadzić instalację. Możliwe opcje pokazane są poniżej:
Let's install the sets!
Location of sets? (cd disk ftp http or 'done') [cd] Enter
Available CD-ROMs are: cd0.
|
W przykładowej instalacji wybraliśmy CD-ROM jako nośnik danych. Ten wybór spowoduje wyświetlenie na ekranie listy wszystkich urządzeń w twoim komputerze identyfikowanych jako napęd CD-ROM. Większość ludzi posiada tylko jeden napęd. Jeśli będzie to konieczne możesz wskazać, z którego napędu ma korzystać OpenBSD podczas instalacji.
UWAGA: Nie wszystkie platformy wspierają wszystkie opcje. W tym przypadku, platforma OpenBSD/i386 nie obsługuje instalacji NFS, nie jest zatem pokazana na liście.
Available CD-ROMs are: cd0.
Which one contains the install media? (or done) [cd0] Enter
Pathname to the sets? (or 'done') [4.2/i386] Enter
|
Pojawi się pytanie o ścieżkę do miejsca gdzie znajdują się pakiety instalacyjne - będzie to 4.2/i386/ dla oficjalnych płyt CD oraz CD utworzonych z install42.iso.
Otrzymasz teraz możliwość wyboru jakie pakiety mają zostać zainstalowane. Opis każdego z nich znajdziesz w następnym podrozdziale. Pakiety, które znalazł instalator, będą pokazane na ekranie. Twoja rola sprowadza się do wskazania, które z nich mają zostać zainstalowane w twoim systemie. Domyślnie wybrane będą te, które nie zawierają składników X Window; jednakże, niektórzy zaawansowani użytkownicy chcą ograniczyć ich liczbę do niezbędnego minimum wymaganego do pracy OpenBSD, te pakiety to: base42.tar.gz, etc42.tar.gz i bsd. Inni użytkownicy mogą zainstalować wszystkie pakiety. Większość użytkowników będzie jednak instalować albo domyślny zestaw plików albo wszystkie zestawy plików.
Select sets by entering a set name, a file name pattern or 'all'. De-select
sets by prepending a '-' to the set name, file name pattern or 'all'. Selected
sets are labeled '[x]'.
[X] bsd
[X] bsd.rd
[ ] bsd.mp
[X] base42.tgz
[X] etc42.tgz
[X] misc42.tgz
[X] comp42.tgz
[X] man42.tgz
[X] game42.tgz
[ ] xbase42.tgz
[ ] xetc42.tgz
[ ] xshare42.tgz
[ ] xfont42.tgz
[ ] xserv42.tgz
File Name? (or 'done') [bsd.mp] all
[X] bsd
[X] bsd.rd
[X] bsd.mp
[X] base42.tgz
[X] etc42.tgz
[X] misc42.tgz
[X] comp42.tgz
[X] man42.tgz
[X] game42.tgz
[X] xbase42.tgz
[X] xetc42.tgz
[X] xshare42.tgz
[X] xfont42.tgz
[X] xserv42.tgz
|
Sprytny trik: "-x*" - pozwala usunąć wszystkie składniki X Window, jeśli zmienisz zdanie i nie będziesz chciał ich instalować. W tym wypadku chcemy mieć zainstalowane wszystkie pakiety instalacyjne. Nawet jeśli nie będą używane wszystkie składniki OpenBSD, zalecane jest skorzystanie z domyślnej instalacji. Więcej informacji o wybieraniu zestawów plików znajdziesz tutaj.
Zaraz po tym, jak wybierzesz wszystkie interesujące Cię pakiety, zostaniesz poproszony o potwierdzenie swojego wyboru i pliki zaczną się instalować. Pasek postępu, który będzie wyświetlany, pozwoli zorientować się jak długo potrwa instalacja. Czas potrzebny na cały proces w głównej mierze zależy od architektury sprzętowej i szybkości nośnika danych z jakiego będziesz korzystał. Może to potrwać do kilku chwil, do kilkunastu godzin.
Set name? (or 'done') [done] Enter
Ready to install sets? [yes] Enter
Getting bsd ...
100% |**************************************************| 6083 KB 00:06
Getting bsd.rd ...
100% |**************************************************| 4949 KB 00:03
Getting bsd.mp ...
100% |**************************************************| 6130 KB 00:04
Getting base42.tgz ...
100% |**************************************************| 41604 KB 00:37
Getting etc42.tgz ...
100% |**************************************************| 1211 KB 00:01
Getting misc42.tgz ...
100% |**************************************************| 2239 KB 00:02
Getting comp42.tgz ...
100% |**************************************************| 76957 KB 01:04
Getting man42.tgz ...
100% |**************************************************| 7477 KB 00:08
Getting game42.tgz ...
100% |**************************************************| 2547 KB 00:02
Getting xbase42.tgz ...
100% |**************************************************| 11702 KB 00:10
Getting xetc42.tgz ...
100% |**************************************************| 75398 00:00
Getting xshare42.tgz ...
100% |**************************************************| 2488 KB 00:04
Getting xfont42.tgz ...
100% |**************************************************| 34745 KB 00:27
Getting xserv42.tgz ...
100% |**************************************************| 10108 KB 00:08
Location of sets? (cd disk ftp http or 'done') [done] Enter
|
W tym miejscu można dodać pakiety instalacyjne z innych źródeł (włączając to także własne zestawy plików) jeśli jest to potrzebne - jeśli wszystkie wymagane pliki zostały zainstalowane 'done' zakończy instalacje.
Started sshd(8) by default? [yes] y
|
(Jeżeli później zmienisz zdanie, zmodyfikuj /etc/rc.conf.local lub /etc/rc.conf.)
Zostaniesz poproszony o podanie opcji to uruchomienia OpenNTPD podczas startu systemu. OpenNTPD jest mało wymagającym programem pozwalającym utrzymywać twój zegar systemowy dokładnie zsynchronizowany; domyślna konfiguracja jest wystarczająca dla większości użytkowników.
NTP server? (or 'none' or 'default') [none] default
|
Jeżeli posiadasz lokalny serwer czasu, możesz go tutaj podać, podczas gdy wybierając opcję "default", OpenNTPD będzie korzystał z pool.ntp.org, dużej kolekcji serwerów czasu z darmowym dostępem. (Jeżeli później zmienisz zdanie, zmodyfikuj /etc/rc.conf.local i/lub /etc/ntpd.conf.)
Na niektórych platformach, zostaniesz zapytany czy zamierzasz używać X Window. Jeśli odpowiesz twierdząco ('Y'), do pliku /etc/sysctl.conf zostanie dodana linia machdep.allowaperture=1 lub machdep.allowaperture=2, w zależności od posiadanej przez ciebie platformy sprzętowej. Na niektórych platformach sprzętowych to pytanie nie pojawi się. Jeżeli nie zamierzasz korzystać z X-ów w danym systemie lub nie jesteś tego pewien, wybierz odpowiedź "N", będziesz mógł w łatwy sposób zmienić to później poprzez edycję /etc/sysctl.conf, jeżeli okaże się, że będziesz tego potrzebował. Ze względów bezpieczeństwa potencjalnym plusem jest pozostawienie sterownika xf86(4) wyłączonego, ponieważ silnik graficzny we współczesnych kartach graficznych może być wykorzystany do modyfikacji pamięci poza kontrolą procesora.
Do you expect to run the X Window System? [no] y
|
Następnie, zostaniesz zapytany czy zamierzasz używać na tym komputerze konsoli szeregowej zamiast standardowego monitora i klawiatury. Jeśli wybierzesz "yes" i odpowiesz na klika innych, prostych pytań, /etc/boot.conf oraz /etc/ttys zostaną odpowiednio dla ciebie zmodyfikowane. Większość użytkowników wybierze tutaj domyślne no.
Change the default console to com0? [no] Enter
|
Nadchodzi moment wyboru właściwej strefy czasowej. W zależności od miejsca na świecie, gdzie będzie twój komputer, może być kilka prawidłowych odpowiedzi. W poniższym przykładzie wybierzemy US/Eastern, ale poprawne będzie także EST5EDT i US/Michigan. ? wyświetli wszystkie możliwe strefy czasowe.
Saving configuration files......done.
Generating initial host.random file ......done.
What timezone are you in? ('?' for list) [Canada/Mountain] ?
Africa/ Chile/ GB-Eire Israel NZ-CHAT UCT
America/ Cuba GMT Jamaica Navajo US/
Antarctica/ EET GMT+0 Japan PRC UTC
Arctic/ EST GMT-0 Kwajalein PST8PDT Universal
Asia/ EST5EDT GMT0 Libya Pacific/ W-SU
Atlantic/ Egypt Greenwich MET Poland WET
Australia/ Eire HST MST Portugal Zulu
Brazil/ Etc/ Hongkong MST7MDT ROC posix/
CET Europe/ Iceland Mexico/ ROK posixrules
CST6CDT Factory Indian/ Mideast/ Singapore right/
Canada/ GB Iran NZ Turkey zone.tab
What timezone are you in? ('?' for list) [Canada/Mountain] US
Select a sub-timezone of 'US' ('?' for list): ?
Alaska Central Hawaii Mountain Samoa
Aleutian East-Indiana Indiana-Starke Pacific
Arizona Eastern Michigan Pacific-New
Select a sub-timezone of 'US' ('?' for list): Eastern
Setting local timezone to 'US/Eastern'...done.
|
Jeśli jesteś zainteresowany utrzymywaniem bardzo dokładnego czasu na swojej maszynie, z pewnością zaciekawi cię ten dokument.
Ostatnim krokiem instalacji jest utworzenie plików urządzeń w katalogu /dev (może to zająć trochę czasu, zwłaszcza gdy komputer, którego używasz nie dysponuje zbyt dużą ilością pamięci RAM) i instalacja sektora startowego (boot block).
Making all device nodes...done.
Installing boot block...
boot: /mnt/boot
proto: /usr/mdec/biosboot
device: /dev/rwd0c
/usr/mdec/biosboot: entry point 0
proto bootblock size 512
/mnt/boot is 3 blocks x 16384 bytes
fs block shift 2; part offset 3069360; inode block 24, offset 3624
using MBR partition 1: type 166 (0xa6) offset 3069360 (0x2ed5b0)
done.
CONGRATULATIONS! Your OpenBSD install has been successfully completed!
To boot the new system, enter halt at the command prompt. Once the
system has halted, reset the machine and boot from the disk.
# halt
syncing disks... done
The operating system has halted.
Please press any key to reboot.
|
OpenBSD jest już zainstalowany i gotowy do pierwszego uruchomienia, wstrzymaj się jednak na chwilkę...
Sztuczką ktorej można użyć do konfiguracji "przed pierwszym uruchomieniem"
jest polecenie:
# /mnt/usr/sbin/chroot /mnt
Ustawi to punkty montowania tak jak byłyby w normalnie zrestartowanym,
świeżo zainstalowanym systemie. Możesz teraz wykonać prostą konfigurację
systemu, dodać użytkowników, zmienić punkty montowania itp.
Jedną z rzeczy, które powieś zrobić zaraz po instalacji sytemu jest przeczytanie strony afterboot(8) podręcznika systemowego.
Kilka użytecznych informacji znajduje się tutaj:
Wszystkie pliki wchodzące w skład OpenBSD są podzielona na kilka pakietów instalacyjnych. W wielu przypadkach nie będziesz chciał instalować wszystkich pakietów. Oto ich pobieżny opis:
Nawet jeżeli nie zamierzasz uruchamiać środowiska X, niektóre zewnętrzne pakiety wymagaja zainstalowania bibliotek graficznych z xbase42.tgz. Aplikacje te można zazwyczaj zadowolić poprzez zainstalowanie xbase42.tgz, reszta z X'ów nie jest wymagana.
Oczywiście odpowiedź na to pytanie uzależniona od przeznaczenia twojego systemu. Jednakże wartości te mogą być wykorzystane jako punkt startowy:
(root) 60MB
/usr 420MB (no X) or 550MB (with X)
/var 25MB
/tmp 50MB
swap 32MB
Miej na uwadze wspomniane wartości, jednakże:
Jest wiele powodów aby podzielić system plików na kilka partycji, zamiast umieścić go na jednej dużej.
Kilka przemyśleń na temat partycjonowania:
Tylko jedna z czterech podstawowych partycji MBR może być wykorzystana do uruchomienia OpenBSD (tzn. partycje rozszerzone nie będą działały).
A oto kilka możliwych sposobów na multibooting:
boot hd0a:/bsd
a będzie można uruchomić komputer z dysku twardego o numerze 0, z
partycji OpenBSD oznaczonej literą 'a', używając jądra /bsd.
Oczywiście można także używać innych opcji, np.: "boot hd2a:/bsd"
umożliwi start z trzeciego dysku w twoim systemie. Aby uruchomić OpenBSD,
wkładasz dyskietkę do napędu i uruchamiasz komputer. Aby uruchomić inny OS,
wyciągasz dyskietkę i restartujesz komputer.
Program boot(8) jest ładowany z dyskietki, czyta swoje opcje z pliku /etc/boot.conf. Linia "boot hd0a:/bsd" informuje gdzie znajduje się jądro. Zapamiętaj, że tylko jeden malutki plik (/boot) jest ładowany z dyskietki - jądro ładowane jest już z dysku twardego, cały proces bootowania wydłuża się o nie więcej niż pięć sekund.
# dd if=/dev/rsd0a of=openbsd.pbr bs=512 count=1
Uwaga: to jest bardzo dobry moment by przypomnieć ci, że ślepe przepisywanie
poleceń, których nie rozumiesz jest naprawdę złym pomysłem.
Podane polecenie nie będzie działało wprost na wszystkich komputerach.
Pozostawiamy czytelnikowi dostosowanie go do jego maszyny.
Teraz uruchom NT i umieść openbsd.pbr na dysku C:. Dodaj poniższą
linię na końcu pliku C:\BOOT.INI:
c:\openbsd.pbr="OpenBSD"
Po restarcie, będziesz mógł wybrać OpenBSD z menu NTLDR. Dalsze informacje na temat NTLDR znajdziesz w tym dokumencie: NTLDR Hacking Guide.
Windows XP posiada wygodne GUI do edycji ustawień NTLDR: XP Boot.ini HOWTO.
Istnieją wygodne narzędzia, które mogą wykonać większość pracy za użytkownika, np.: BootPart. Program ten uruchamiany jest z poziomu Windows NT/2000/XP, pobiera OpenBSD PBR, umiejscawia go na partycji NT/2000/XP, a następnie dodaje odpowiedni wpis do C:\BOOT.INI.
Uwaga: Program bootujący dla Windows NT umożliwia uruchomienie systemu operacyjnego jedynie z pierwszego dysku twardego. Jeśli chcesz wystartować OpenBSD z jednego z pozostałych dysków, musisz poszukać innego programu ładującego.
Oto list kilku startowych programów ładujących, które doskonale nadają się do uruchamiania OpenBSD: GAG, OS-BS, The Ranish Partition Manager i GRUB.
W tym dokumencie INSTALL.linux, znajdują się szczegółowe informacje na temat wspólnej egzystencji OpenBSD i i Linux na jednym dysku.
Pragnę przypomnieć, jak ważne są dla developerów OpenBSD wiadomości jaki sprzęt pracuje poprawnie, a działanie jakiego jest niezadowalające.
Cytat z /usr/src/etc/root/root.mail
Jeśli chcesz aby OpenBSD działało jeszcze lepiej na twoim komputerze, prosimy
zrób nam przysługę (oczywiście po skonfigurowaniu poczty!) i napisz
# dmesg | mail -s "Sony VAIO 505R laptop, apm works OK" dmesg@openbsd.org
co pozwoli nam zobaczyć na jakich konfiguracjach sprzętowych uruchamiany
jest OpenBSD. Dodatkowe informacje można przekazać już w temacie maila lub w
jego treści, co pozwoli łatwiej go sklasyfikować.
Używamy tych informacji by poprawić działanie sterowników w kolejnych
wydaniach. (Prosimy wykonaj to na kernelu GENERIC, a nie na kernelu
konfigurowanym przez Ciebie, chyba że nie możesz uruchomić systemu z kernelem
GENERIC. Jeżeli posiadasz maszynę wieloprocesorową, porządane będą rezultaty
dmesg zarówno dla kernela GENERIC.MP jak i dla kernela GENERIC).
Komunikaty generowane przez sterowniki zawarte w jądrze są bardzo pomocne
podczas usprawniania ich działania. Dziękujemy!
Upewnij się, że podałeś właściwy adres zwrotny. Ktoś z developerów
może skontaktować się z Tobą abyś przeprowadził jakiś test, bądź
zmiany w swojej konfiguracji. Nie musisz wysyłać maila z komputera, na którym
zainstalowane jest OpenBSD, jeśli nie będziesz mógł odebrać na nim odpowiedzi,
możesz spróbować:
$ dmesg | mail your-account@yourmail.dom
i dopiero z tego konta przekazać pocztę do:
dmesg@openbsd.org
gdzie your-account@yourmail.dom jest twoim kontem pocztowym,
z którego korzystasz na codzień.
UWAGI
Wspomniana metoda jest dość łatwa, jednak jeżeli nie skonfigurowałeś na swoim
systemie OpenBSD systemu pocztowego, powinieneś mimo wszystko wysłać rezultat
dmesg do developerów.
W tym celu zachowaj wynik dmesg jako plik tekstowy.
$ dmesg > ~/dmesg.txt
A następnie przenieś ten plik (korzystając z FTP/scp/dyskietki/gołębia pocztowego/...)
na system z którego normalnie korzystasz do wysyłania poczty.
Ze względu na automatyczne przetwarzanie wyników dmesg, upewnij się, że
sprawdziłeś poniższe korzystając z innych systemów/klientów poczty elektroniczniej:
Czasem, POTRZEBUJESZ użyć jakiegoś narzędzia które jest w comp42.tgz (lub w jakimkolwiek innym pakiecie instalacyjnym), a zapomniałeś dodać ten pakiet podczas instalacji. Dobra wiadomość: są dwa łatwe sposoby dodania ich po instalacji.
# cd /
# tar xzvpf comp42.tgz
|
NIE ZAPOMNIJ o opcji 'p'! Pozwoli ona zachować właściwe uprawnienia dla każdego nowo dodanego pliku.
Najczęstszą błędem, jaki zdarza się początkującym, jest mylny pogląd, że można użyć pkg_add(1), aby dodać pakiet instalacyjny, o którym zapomniało się podczas instalacji. To nie będzie działać. pkg_add(1) jest narzędziem zarządzania pakietami do instalacji oprogramowania "third party". Operuje na plikach pakietów, a nie zwykłych archiwów tar jak pakiety instalacyjne.
Jeżeli po raz pierwszy instalujesz na swoim komputerze zestaw plików xbase, korzystając z tar(1) i nie wykonując restartu, musisz zaktualizować biblioteki współdzielone po instalacji korzystając z ldconfig(8). Aby dodać wszystkie biblioteki X-ów do cache wykonaj:
# ldconfig -m /usr/X11R6/lib
Nazwa "RAM Disk kernel" opisuje główny system plików umieszczony w jądrze - inaczej niż w przypadku prawdziwego systemu plików - narzędzia dostępne po rozruchu komputera z bsd.rd są przechowywane w jednym pliku, wraz z jądrem, dodatkowo tworzony jest system plików w pamięci RAM do którego są one ładowane. bsd.rd zawiera w sobie zestaw narzędzi, które pozwalają przeprowadzić zarówno czynności administracyjne jak i instalację systemu.
Na niektórych platformach bsd.rd jest obecnie używany jako domyślne narzędzie instalacyjne - jądro bsd.rd umieszcza się na istniejącym systemie plików, ładuję się je, i uruchamia się znajdujący się w nim program instalacyjny. Na większości architektur w przypadku posiadania starszej wersji OpenBSD, możesz pobrać przez FTP nową wersję bsd.rd, wystartować z niej komputer i po prostu rozpocząć instalację bez użycia jakichkolwiek wymiennych nośników danych.
Przykład rozruchu komputera przy pomocy bsd.rd na platformie i386:
Using Drive: 0 Partition: 3
reading boot.....
probing: pc0 com0 com1 apm mem[639k 255M a20=on]
disk: fd0 hd0
>> OpenBSD/i386 BOOT 2.10
boot> boot hd0a:/bsd.rd
. . . normal boot to install . . .
|
Uruchamianie komputera przy użyciu bsd.rd sprowadza się do zmiany domyślnego jądra /bsd na bsd.rd niezależnie od użytej platformy sprzętowej.
machine mem +0x3000000@0x1000000
aby dodać 48M (0x3000000) po pierwszych 16M (0x1000000).
Najczęściej, jeśli masz maszynę, której dotyczy ten problem, będziesz chciał
wprowadzić tę komendę podczas instalacji z dyskietki/CD po ukazaniu się znaku
zachęty boot>, po instalacji systemu i uruchomieniu komputera
już z dysku twardego stworzysz plik /etc/boot.conf z powyższą linią by
podczas każdego następnego bootowania ilość pamięci RAM była wykrywana poprawnie.
Okazuje się również, że aktualizacja BIOSu na niektórych systemach pozwala rozwiązać ten problem.
# fdisk -u wd0
Uwaga: opcja "update" w interaktywnym trybie ("-e") fdisk nie zapisze
bajtów sygnatury niezbędnych do uczynienia dysku bootowalnym.
Zwracamy uwagę, że domyślny rozmiar kluczy został zwiększony od wersji 3.8, zatem proces generowania kluczy, może potrwać dłużej niż poprzednio. Użytkownicy bardzo wolnych komputerów mogą wygenerować klucze na innej maszynie, umieścić je w pliku site42.tgz, i zainstalować je z resztą zestawów plików.
Do you want to see a list of potential FTP servers? [yes] Enter
Getting the list from 192.128.5.191 (ftp.openbsd.org)... FAILED
Failed to change directory.
Server IP address or hostname?
|
Najprostszym rozwiązaniem jest obejrzenie listy serwerów lustrzanych aby znaleźć nazwę serwera, z którego będzie przeprowadzana instalacja i podanie jego nazwy instalatorowi.
Uwaga: Ten problem nie dotyczy ludzi instalujących wersję -release bądź korzystających z CD OpenBSD.
Mimo, iż taka konfiguracja może istnieć, jest to utrudnienie w zarządzaniu system i nie powinno mieć miejsca. Aby to naprawić, ogólnie system plików dysku musi być odtworzony od zera (mimo to, jeśli NAPRAWDĘ wiesz co robisz, możesz odtworzyć tylko swój disklabel i MBR, tracąc i odbudowując jedynie pierwszą partycje na dysku).
Pakiet ten daje możliwość by dodać i/lub zamienić pliki zainstalowane ze standardowych pakietów instalacyjnych, a w konsekwencji na dostosowanie do własnych potrzeb procesu instalacji bądź aktualizacji OpenBSD.
Możesz także tworzyć i korzystać z zestawów plików, nazywając je siteXX-<hostname>.tgz, przystosowanych do konkretnych hostów, np. "site42-puffy.tgz". Pozwala to na łatwą i dostosowaną instalację, aktualizację oraz odzyskiwanie w przypadku awarii.
Kilka przykładów wykorzystania pliku siteXX.tgz:
Proszę zauważyć, że skrypt install.site powinien być umieszczony w pliku siteXX.tgz, ale skrypt upgrade.site można umieścić w katalogu '/' przed przystąpieniem do aktualizacji systemu lub, podobnie jak install.site, w pliku siteXX.tgz.
Powyższe skrypty mogą zostać wykorzystane do wykonania wielu rzeczy, np:
Połączenie plików siteXX.tgz i install.site/upgrade.site daje ogromne możliwości dostosowania systemu do własnych potrzeb bez konieczności tworzenia od nowa pakietów instalacyjnych.
Uwaga: Jeżeli będziesz instalować system z serwera http, będziesz musiał dodać twoje pliki site*.tgz do pliku index.txt w katalogu źródłowym, tak aby były wyświetlane jako opcja podczas instalacji. Nie jest to wymagane podczas instalacji z FTP lub z innego źródła.
Jeśli nie widzisz nic złego w powyższej sytuacji, możesz posłużyć się poleceniem dd, pozwala ona skopiować jeden dysk na inny sektor-w-sektor. dd dostarcza taką samą funkcjonalność jak komercyjne narzędzia bez ponoszenia dodatkowych kosztów.
mount -t msdos /dev/fd0a /mnt
dmesg >/mnt/dmesg.txt
umount /mnt
Jeśli posiadasz OpenBSD na innym komputerze możesz także zapisać dmesg na
dyskietce sformatowanej w systemie FFS, najczęściej dyskietka startowa zawiera
wystarczająco dużo wolnego miejsca na raport jądra - w tym wypadku opuść
-t msdos w powyższym przykładzie.
Ogólne informacje o konfiguracji konsoli szeregowej są dostępne innej części FAQ`a. Aby przechwycić logi z instalacji, wystarczą zwykle poniższe komendy.
i386
Przy znaku zachęty programu ładującego (ang. boot loader prompt), wpisz:
boot> set tty com0
Spowoduje to, że OpenBSD będzie traktować pierwszy port szeregowy (często zwany COM1 lub COMA w dokumentacji komputerów PC) jako konsolę szeregową. Domyślna prędkość przesyłu (ang. baud rate) to 9600.
Sparc/Sparc64
Maszyny te automatycznie będą korzystać z konsoli szeregowej, jeśli zostaną uruchomione bez podłączonej klawiatury. Nawet jeśli klawiatura i monitor są podłączone, nadal możesz zmusić system do korzystania z konsoli szeregowej podczas działania znaku zachęty ok.
ok setenv input-device ttya
ok setenv output-device ttya
ok reset
[Spis treści] [Sekcja 3 - Jak zdobyć OpenBSD?] [Sekcja 5 - Tworzenie systemu ze źródeł]
![[wstecz]](../../images/back.gif){kind=small}
www@openbsd.org