[Wstecz: Filtrowanie pakietów] [Spis treści] [Dalej: Przekierowania ruchu]

PF: Translacje adresów (NAT)

Spis treści

• Wprowadzenie
• Jak działa NAT
• NAT a filtrowanie pakietów
• Przekazywanie pakietów IP (IP Forwarding)
• Konfiguracja NAT
• Dwukierunkowe mapowanie adresów (mapowanie 1:1)
• Wyjątki w regułach translacji
• Sprawdzanie stanu NAT

Wprowadzenie

NAT pozwala korzystać z dobrodziejstw zarezerwowanych bloków adresów zdefiniowanych w RFC 1918 "Address Allocation for Private Internets". Zwykle, wewnętrzna sieć będzie skonfigurowana przy użyciu jednego lub więcej z tych bloków, a są to: 10.0.0.0/8 (10.0.0.0 - 10.255.255.255) 172.16.0.0/12 (172.16.0.0 - 172.31.255.255) 192.168.0.0/16 (192.168.0.0 - 192.168.255.255)

Maszyna z OpenBSD realizująca NAT będzie miała co najmniej dwa adaptery sieciowe, jeden do Internetu, drugi do sieci wewnętrznej. NAT będzie tłumaczył wywołania z sieci wewnętrznej tak, aby wydawało się, że pochodzą one z maszyny OpenBSD realizującej NAT.

Jak działa NAT

Gdy klient w sieci wewnętrznej łączy się z maszyną w Internecie, wysyła pakiety IP zaadresowane do tej maszyny. Pakiety te zawierają wszystkie informacje adresowe, niezbędne aby dotrzeć do celu. NAT zajmuje się następującymi danymi:

• Źródłowy adres IP (na przykład, 192.168.1.35)
• Źródłowy port TCP lub UDP (na przykład, 2132)

Gdy pakiety przechodzą przez bramkę NAT, są modyfikowane tak aby wydawały się pochodzić z samej bramki (ang. gateway) NAT. Bramka NAT zapamiętuje zmiany, wykonywane na pakietach, w swojej tabeli stanów, aby móc: a) odwrócić zmiany w powracających pakietach oraz b) zapewnić, że powracające pakiety są przepuszczane przez firewall i nie są blokowane. Na przykład, mogą wystąpić następujące zmiany:

• Źródłowe IP: zamienione na zewnętrzny adres bramki (na przykład, 24.5.0.5)
• Źródłowy port: zamieniony na losowo wybrany, nieużywany port na bramce (na przykład, 53136)

Ani wewnętrzna maszyna, ani host w Internecie nie obawiają się tych translacji. Dla komputera z sieci lokalnej, system realizujący NAT jest po prostu bramką. Dla hosta w Internecie, pakiety wydają się pochodzić wprost z systemu, na którym realizowany jest NAT; nawet nie zdaje sobie sprawy, że wewnętrzne stacje robocze w ogóle istnieją.

Kiedy host w Internecie odpowiada na pakiety wewnętrznej maszyny, są one adresowane do zewnętrznego IP bramki realizującej NAT (24.5.0.5) i na przetłumaczony port (53136). Bramka NAT przeszuka wówczas tabelę stanów, aby sprawdzić, czy powracające pakiety pasują do jakiegoś już nawiązanego połączenia. Niepowtarzalne dopasowanie zostaje dokonane na podstawie kombinacji IP/port, która mówi PF, że datagramy należą do połączenia zainicjowanego przez wewnętrzną maszynę 192.168.1.35. PF wykona wówczas odwrócone zmiany w stosunku do wychodzących pakietów i przekaże je do maszyny w sieci wewnętrznej.

Translacje pakietów ICMP odbywają się w podobny sposób, ale bez modyfikacji portu źródłowego.

NAT a filtrowanie pakietów

Uwaga: Pakiety podlegające translacji są także przetwarzane przez reguły filtrujące i zostaną przez nie zablokowane lub przepuszczone zgodnie z tym jak zadeklarowano. Jedynym odstępstwem od tej reguły jest użycie słowa kluczowego pass w samej regule nat. Spowoduje to przepuszczanie przez filtr pakietów podlegających NAT.

Należy być świadomym, iż ponieważ translacje mają miejsce przed filtrowaniem, reguły filtrujące widzą pakiety po translacji, już z podmienionym adresem IP oraz portem, zgodnie z tym Jak działa NAT.

Przekazywanie pakietów IP (IP Forwarding)

Ponieważ NAT jest prawie zawsze stosowany w routerach i bramkach sieciowych, najprawdopodobniej konieczne będzie aktywowanie przekazywania pakietów IP (ang. IP forwarding), aby umożliwić ich przekazywanie pomiędzy interfejsami sieciowymi na maszynie OpenBSD. Przekazywanie pakietów IP jest aktywowane przy pomocy mechanizmu sysctl(3):

# sysctl net.inet.ip.forwarding=1
# sysctl net.inet6.ip6.forwarding=1 (jeśli używany jest IPv6)

Aby zmienne ty były ustawiane podczas każdego startu systemu, następujące linie powinny zostać dodane do /etc/sysctl.conf:

net.inet.ip.forwarding=1
net.inet6.ip6.forwarding=1

Linie te są tam już obecne w domyślnej instalacji, ale są tylko komentarzem (poprzedzone znakiem #). Wystarczy usunąć znak # i zapisać plik. Przekazywanie pakietów IP będzie włączone po kolejnym starcie systemu.

Konfiguracja NAT

nat [pass] [log] on interface [af] from src_addr [port src_port] to \
   dst_addr [port dst_port] -> ext_addr [pool_type] [static-port]

nat

słowo kluczowe rozpoczynające regułę NAT.

pass

Powoduje, że pakiety podlegające translacji są zawsze przepuszczane przez reguły filtrujące.

log

Pozwoli logować pakiety poprzez pflogd(8). Normalnie logowany jest tylko pierwszy pasujący pakiet. Aby logować wszystkie pakiety, użyj log (all).

interface

Nazwa interfejsu sieciowego lub grupy interfejsów na którym ma mieć miejsce translacja pakietów.

af

Rodzina adresów: inet dla IPv4 lub inet6 dla IPv6. PF jest zwykle w stanie zidentyfikować ten parametr na podstawie adresu(ów) źródłowych/przeznaczenia.

src_addr

Źródłowy (wewnętrzny) adres pakietów, które będą podlegały translacji NAT. Adres źródłowy może być podany jako:

• Pojedynczy adres IPv4 lub IPv6.
• Blok sieci - CIDR.
• W pełni określona domena, która będzie rozwinięta przez DNS w czasie ładowania zestawu reguł. Wszystkie zwrócone adresy IP będą wstawione do reguły.
• Nazwa interfejsu sieciowego. Wszystkie adresy IP przypisane do urządzenia będą wprowadzone podczas ładowania zestawu reguł.
• Nazwa interfejsu sieciowego lub grupy interfejsów wraz z /netmaską (np /24). Każdy adres IP danego interfejsu jest łączony z każdą maską sieciową aby utworzyć odpowiedni blok sieci CIDR, który będzie wprowadzony podczas ładowania zestawu reguł.
• Nazwa interfejsu sieciowego lub grupy interfejsów z dopisanym na końcu jednym z poniższych wyrażeń:
  • :network - odpowiada blokowi sieci CIDR (np 192.168.0.0/24)
  • :broadcast - odpowiada adresowi rozgłoszeniowemu podsieci (np 192.168.0.255)
  • :peer - odpowiada adresowi IP węzła na drugim końcu połączenia point-to-point

  Dodatkowo, wyrażenie :0 może zostać dodane na końcu zarówno nazwy interfejsu/grupy jak i któregokolwiek z wymienionych słów kluczowych aby nie były brane pod uwagę dodatkowe, wskazujące adresy IP (ang. aliased IP addresses) podczas przetwarzania reguł. Oznaczenia te mogą także być użyte wewnątrz wyrażeń w nawiasach. Przykład: fxp0:network:0

• Tabeli.
• Którykolwiek z powyższych, lecz zanegowany przy pomocy modyfikatora ! ("not").
• Zestaw adresów w postaci listy.
• Słowo kluczowe any oznaczające wszystkie adresy.

src_port

Port źródłowy w Warstwie 4 nagłówka pakietu. Porty mogą być podawane jako:

• Liczba z zakresu od 1 do 65535
• Poprawna nazwa usługi, zdefiniowana w /etc/services
• Zestaw portów w postaci listy
• Przedział:
  • != (różny)
  • < (mniejszy niż)
  • > (większy niż)
  • <= (mniejszy lub równy)
  • >= (większy lub równy)
  • >< (przedział)
  • <> (poza przedziałem)

    Ostatnie dwa są operatorami binarnymi (wymagają dwóch argumentów) oraz nie mogą mieć parametrów w postaci przedziałów.

  • : (obejmujący zasięg)

    Operator obejmujący zasięg jest operatorem binarnym, nie obejmuje on jednak końców przedziałów stanowiących jego argumenty.

Opcja port nie jest zwykle wykorzystywana w regułach nat, ponieważ celem jest zwykłe translacja NAT całego ruch bez względu na używane port(y).

dst_addr

Adres docelowy pakietów, który ma ulegać translacji. Adres docelowy jest podawany w ten sam sposób, co adres źródłowy.

dst_port

Port docelowy w Warstwie 4 nagłówka pakietu. Port ten jest podawany w ten sam sposób, co port źródłowy.

ext_addr

Zewnętrzny adres w bramce NAT, na który pakiety będą tłumaczone. Zewnętrzny adres może być podany jako:

• Pojedynczy adres IPv4 lub IPv6.
• Blok sieci - CIDR.
• W pełni określona domena, która będzie rozwijana przez DNS w czasie ładowania zestawu reguł.
• Nazwa zewnętrznego interfejsu sieciowego. Wszystkie adresy IP przypisane do urządzenia będą wprowadzone podczas ładowania zestawu reguł.
• Nazwa zewnętrznego interfejsu sieciowego w nawiasach okrągłych ( ). Mówi to PF, aby odświeżać regułę, jeśli adres(y) IP tego urządzenia sieciowego ulegną zmianie. Jest to bardzo przydatne gdy zewnętrzne urządzenie otrzymuje swój adres IP przez DHCP lub dial-up, gdyż zestaw reguł nie musi być przeładowywany za każdym razem, gdy zmienia się IP.
• Nazwa interfejsu sieciowego z dopisanym na końcu jednym z poniższych wyrażeń:
  • :network - odpowiada blokowi sieci CIDR (np 192.168.0.0/24)
  • :peer - odpowiada adresowi IP węzła na drugim końcu połączenia point-to-point

  Dodatkowo, wyrażenie :0 może zostać dodane na końcu zarówno nazwy interfejsu jak i któregokolwiek z wymienionych słów kluczowych aby nie były brane pod uwagę dodatkowe, wskazujące adresy IP (ang. aliased IP addresses) podczas przetwarzania reguł. Oznaczenia te mogą także być użyte wewnątrz wyrażeń w nawiasach. Przykład: fxp0:network:0

• Zestaw adresów w postaci listy.

pool_type

Określa jaki typ puli adresów ma być zastosowany dla translacji.

static-port

Mówi PF, aby port źródłowy w pakietach TCP i UDP nie ulegał translacji.

Prowadzi to do najprostszej formy tej linii, podobnej do tej:

nat on tl0 from 192.168.1.0/24 to any -> 24.5.0.5

Reguła ta mówi, aby wykonywać translacje NAT na urządzeniu tl0 dla wszystkich pakietów z bloku 192.168.1.0/24, oraz aby zastępować źródłowy adres IP przez 24.5.0.5.

Mimo, że powyższa reguła jest poprawna, nie jest ona polecaną formą. Jej konserwacja mogłaby być trudna, gdyż jakiekolwiek zmiany w numerach zewnętrznych lub wewnętrznych adresów będą wymagać modyfikacji tej linii. Porównaj ją z tą, łatwą w zarządzaniu, regułką (tl0 zewnętrzny interfejs, dc0 wewnętrzne interfejs):

nat on tl0 from dc0:network to any -> tl0

Zalety powinny być wyraźnie widoczne: można zmieniać adresy IP któregokolwiek z interfejsów bez zmiany tej reguły.

Gdy podana zostaje nazwa interfejsu dla translacji adresów, jak w przykładzie powyżej, adres IP jest określony w pf.conf podczas ładowania, nie od ręki. Jeśli używane jest DHCP, do konfiguracji zewnętrznego interfejsu, można napotkać następujący problem: jeśli przypisany adres IP ulega zmianie, NAT nadal będzie tłumaczyć wychodzące pakiety używając starego adresu IP. Spowoduje to, że wychodzące połączenia przestaną funkcjonować. Aby to obejść, można nakazać PF automatycznie aktualizować adres translacji poprzez wstawienie nazwy danego interfejsu w nawiasy okrągłe:

nat on tl0 from dc0:network to any -> (tl0)

Ta metoda translacji działa zarówno dla adresów IPv4 jak i IPv6.

Dwukierunkowe mapowanie adresów (mapowanie 1:1)

Przykład:

web_serv_int = "192.168.1.100"
web_serv_ext = "24.5.0.6"

binat on tl0 from $web_serv_int to any -> $web_serv_ext

Wyjątki w regułach translacji

no nat on tl0 from 192.168.1.208 to any
nat on tl0 from 192.168.1.0/24 to any -> 24.2.74.79

Wówczas translacja NAT byłaby realizowana dla całego bloku sieci 192.168.1.0/24, z wyjątkiem hosta 192.168.1.208.

Zwróć uwagę, że w przypadku translacji brana jest pierwsza pasująca reguła - jeśli jest to regułka no, wtedy pakiet nie będzie poddany translacji. Słowo kluczowe no może także być używane wraz z regułami binat i rdr.

Sprawdzanie stanu NAT

Wyjaśnienie (jedynie pierwsza linia):

fxp0

To interfejs z którym związany jest wpis w tabeli stanów. Słowo kluczowe self pojawi się gdy stan jest ruchomy (ang. floating).

TCP

Protokół wykorzystywany przez połączenie.

192.168.1.35:2132

Adres IP (192.168.1.35) maszyny w sieci wewnętrznej. Port źródłowy (2132) jest wyświetlany po adresie. Jest to adres, który jest zamieniany w nagłówku IP.

24.5.0.5:53136

Adres IP (24.5.0.5) i port (53136) na bramce, na który pakiety są tłumaczone.

65.42.33.245:22

Adres IP (65.42.33.245) i port (22), na który łączy się maszyna z sieci wewnętrznej.

TIME_WAIT:TIME_WAIT

Stan w jakim, według PF, znajduje się połączenie TCP.

[Wstecz: Filtrowanie pakietów] [Spis treści] [Dalej: Przekierowania ruchu]